นวนิยายการต่อสู้ของ "คนดำ" ในแอฟริกาใต้
ผมเองหยิบเอาคนเหมืองขึ้นมาแปลก็เพราะนวนิยายเล่มนี้เสนอภาพในเชิง "อัตถนิยม" แบบง่าย ๆ ของผู้เขียน จนทำให้ผมมองเห็นภาพเปรียบเทียบบางอย่างกับสังคมไทยของเรา ทั้งในด้านของปัญหาที่แตกต่างและใกล้เคียง ผมมองเห็นภาพ "ซูม่า" เดินเข้ามาหางานทำในเมืองใหญ่ ไม่ผิดไปจาก "เสี่ยว" จากภาคอีสานบ้านเรา ชีวิตที่ผูกพันของผู้คนในสลัม "มาเลย์แคมป์" เมืองโจฮันเนสเบิร์ก ก็ให้ภาพไม่ผิดแผกแตกต่างไปจากสลัมคลองเตยในบ้านเรานัก...
บางส่วนจากคำนำของผู้แปล สุชาติ สวัสดิ์ศรี (สิงห์สนามหลวง)
- เก่าเก็บขอบมีจุดเหลือง